آل طفیلآل طفیل، فرزندان طفیل بن منصور از سادات حسینی حاکم بر مدینه در قرن هشتم بودند. ۱ - طفیل بن منصورطفیل بن منصور بن جماز بن شیحه چند نوبت به حکمرانی مدینه دست یافت که بار نخست در سال ۷۲۸ق. بود. وی امیری با همت، کریم و با هیبت خوانده شده است. [۲]
فیروزآبادی، محمد، المغانم المطابه، ج۳، ص۱۲۲۳.
[۳]
حسینی، ضامن بن شدقم، تحفة الازهار، ج۲، ص۴۵۰.
۱.۱ - فرزندان ویفرزندان وی یحیی، مانع، عقیل، قاسم، مغامس و عجمی بودند که فرد اخیر به نیابت از پدرش حکمران مدینه شد. [۴]
یمانی، احمد زکی، موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۵۸-۱۵۹.
آنان و نسل‌شان به آل طفیل شناخته می‌شوند. نسل یحیی بن طفیل به آل عنقا (عنقا بن یحیی) شهرت یافتند و از آنان گزارشی در دست نیست. تبار مغامس که به آل مانع شهرت یافتند، آل شعبان، آل موسی از نسل موسی بن سند بن طفیل و آل محمد (محمد بن سنان) از دیگر زیرمجموعه‌های آل طفیل هستند. [۵]
یمانی، احمد زکی، موسوعة مکة المکرمه، ج۱، ص۱۵۹.
از این خاندان، تنها تا سده ۱۱ق. آگاهی‌هایی در دست است.۲ - پانویس
۳ - منبعحوزه نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، برگرفته از مقاله «اشراف حسینی». |